(676) Ey Parlak Dolunay! Senin o keman kaşlarından gönül ok darbeleriyle kırılmış, kanlarla dolu bir şişe halini alır. Bilmem ki gönüle, şişeye, kana benzer alemde ne var, dedim. Hemen dolu kadehi kaldırdı, al dedi.
(677) Saki! Bana katıksız şarap getir!. O özgür insanlara taze can veren iksirden getir! Diyorsun ki, feleğin bu dönüşünden bir rüzgar kopacaktır. Sen, o rüzgar esinceye kadar bâde getir bize!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder